Momenteel zitten we in een periode waarin je niemand, behalve je huisgenoten, mag aanraken. Die maatregel is momenteel noodzakelijk om onze fysieke gezondheid te beschermen. Tegelijkertijd doet deze noodzakelijke maatregel ook wat met ons mentale welzijn.
De tastzin is het eerste zintuig dat bij een embryo tot ontwikkeling komt. Al na negen weken is de foetus in staat te reageren op verschillende tastprikkels. En de tastzin is het enige zintuig dat niet zomaar ‘uitgezet’ kan worden: je knijpt je neus dicht, doet oordopjes in je oren of sluit je ogen, maar je huid blijft alert. Van nature is de mens dus hypergevoelig voor aanraking. Niet gek dat dit zo helend (en aan de andere kant ook traumatiserend!) werkt.
Ik ben iemand van de knuffels; ik hou ervan om anderen aan te raken. Omdat ik alleen woon, betekent het dat ik door deze maatregelen, in geen weken iemand heb aangeraakt of door iemand ben aangeraakt. Dit doet wat met mij, en daar ben ik absoluut niet de enige in.
Wat ook een vreemde gewaarwording is; afgelopen week had ik afgesproken met lieve vriendin Neeltje, we gingen samen wandelen. Ik had Neeltje een paar weken niet gezien, dus het eerste wat ik wilde doen is haar omhelzen, een dikke knuffel geven. Maar… anderhalve meter afstand! Even stonden wij elkaar (op 1,5 meter afstand) stil aan te kijken. “Gek hè? Dat wij elkaar nu niet mogen aanraken?” zeiden we tegen elkaar. Een hele vreemde gewaarwording. Iets wat zo gewoon is en vanzelfsprekends, kan nu niet.
Maar hoe ga je in deze periode om met deze primaire levensbehoefte; aanraking? Hoe kun je ervoor zorgen dat je jezelf toch zoveel mogelijk in deze levensbehoefte kan voorzien? Hieronder een aantal tips, (ook voor als je alleen woont):
- Beleef de aanraking met je huisgenoten nu extra bewust.
- Heb je een huisdier? Lucky you! Heerlijk extra knuffelen met dat beestje! Of die dat wilt of niet..haha!
- Masseer je huid dagelijks in met een heerlijke olie. Neem er lekker de tijd voor.
- Druk aan het einde van je (werk)dag met je duimen in je voetzolen.
- Doe regelmatig een ademhalingsoefening; met een hand op de buik en een hand op de borst.
Bouw dit langzaam op. In deze tot nu toe snelle tijd (druk druk druk!), zijn veel mensen de verbinding met hun lijf kwijtgeraakt. Het dan ineens zeer bewust aanraken van jezelf of door een ander kan dan heel heftig zijn. Daarom nogmaals: bouw het langzaam op. Gebruik deze tijd om weer (extra) verbinding met je lijf te krijgen.
Als je in goede verbinding bent met je lijf, ben je ook beter in staat om signalen die jouw lichaam geeft op te merken. En hier liefdevol naar te luisteren, en je lichaam te geven wat het nodig heeft. Ook een essentieel onderdeel van zelfcompassie.
